ANNE BAK YİNE O ABİLER anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan hepsinin ellerine kırmızılı beyazlı bayraklar ve gözlerinde sönmek bilmeyen nurlu ışıklar anne bak yine o gençler geçiyor sokaktan önde bir başbuğ dillerinde bir marş çırpınırdı karadeniz diyorlar anne. anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan ama bu kez gözleri yaşlı neden acaba cıkıp sorsam mı? bu nisan sabahında neden ağlıyorlar ki baharın gelişi onları mutlu etmedimi yoksa yoksa birisi kalplerinimi kırdı onların.. anne bak yine abiler geçiyor sokaktan ama başbuğ nerede anne? belki de gelmek istemiştir başbuğ niye gelmek istemesinki o yiğittir bırakmaz yoldaşlarını anne... anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan omuzlarında bir tabut... ağlıyorlar anne ağlıyorlar ve hep birlikte başbuğlar ölmez diyorlar anne başbuğlar ölmez anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan umutları tükenmemiş bambaşka yarınlara koşar gibiler tıpkı birer asker gibi hiç bozmuyorlar düzenlerini her gün bu yoldan geçiyorlar ve turana doğru yürüyorlar anne... anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan üç hilalli bayraklar ellerinde ve babamda yanlarında anne neşeyle gözlerini kızıl elmaya dikmişler bozkurt başlı tuğları var kimilerinin... anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan bırak bende gideyim ne olur eylül yorgunu ülkücülerin yanlarına gideyim yüreklere sığmayan sınırları zorlayan o kutlu sevdayı ne olur bende tadayım anne hem ne olur ki sen demedin mi vatan uğrunda ölmek sevaptır diye? bende cennete gideyim bende albayraklara sarılarak geçeyim usulca senin önünden sende ozaman ağlama yüreğine hep neşeyle dolsun bırak bu sevdaya can vereyim oğlunda alperen olsun... olsun ana olsun vatan sağolsun vatan sağolsun.